مسیر را گم می کنم...
همچو کودکی بازیگوش که بی پروا به دنبال پروانه ای می دود در بیراهه...
بسان عابری که آنچنان محو تماشای اطراف شده که دیگر هیچ حواسش به راه نیست...
نمی دانم چطور حک کنم نقشه راه را تا به آسانی فراموشم نشود و همیشه جلوی چشمم باشد... چقدر تمرین و ممارست می طلبد تا ملکه ذهن شوند این آیات عزیز... آیاتی که بسان نقشه ای زیبا و مختصر مسیر هدایت را نشان می دهند... یک نسخه جیبی که همواره همراهت باشد...
او کسی است که آفریده و هدایتم می کند... الَّذِى خَلَقَنى فَهُوَ یهْدِینِ... هم اوست که غذا و آبم می دهد... وَ الَّذِى هُوَ یُطعِمُنى وَ یَسقِینِ... وقتی بیمار شوم شفایم می دهد...وَ إِذَا مَرِضت فَهُوَ یَشفِینِ... مرگ و زندگی ام به دست اوست و هیچ کسی در این جهان به جز او قدرتی بر سرنوشت من ندارد...
به کدامین سو روم.... در پی چه باشم در اندک فرصتی که در این دنیا دارم...
پروردگارا مرا فرزانگی بخش و قرین شایستگانم گردان... رَب هَب لى حُکماً وَ أَلْحِقْنى بِالصلِحِینَ... و نزد آیندگان نیک نامم گردان...وَ اجْعَل لى لِسانَ صِدْقٍ فى الاَخِرِینَ...
فرزانگی... همنشینی با صالحان... نام نیک در آیندگان...
و روزی که مردم برانگیخته می شوند مرا خوار نگردان... وَ لا تخْزِنى یَوْمَ یُبْعَثُونَ...
روزی که مال و فرزند سود ندهد... .یَوْمَ لا یَنفَعُ مَالٌ وَ لا بَنُونَ...
هیچ سودی ندارد دلمشغولی های دنیا... هیچ کدامشان از خواری آن روز نجات نمی بخشند... نه عالیترین مدارک علمی و نه بهترین موقعیت های شغلی... نه پول و خانه و ماشین... حتی موفقیت فرزندان... هیچ کدام به تنهایی سودی ندارند...
مگر آنکه با قلب پاک سوء خدا آمده باشد... إِلا مَنْ أَتى اللَّهَ بِقَلْبٍ سلِیمٍ...
آن روز تنها قلبت به کار می آید... ثمره همه زندگی ات در این قلب تجلی می یابد... و تنها آن چیز تو را سود می بخشد که در راستای این پاک سازی باشد...
و چقدر تقاوت است بین تکرار طوطی وار این جملات و آنچه حضرت ابراهیم از صمیم قلبشان بیان می کردند.... با خود می اندیشم روزی که از این جهان روم حقیقتا چند ثانیه زندگی کرده ام...
سلام
ممنون. عالی بود. دقیقا امروز به خوندن همچین چیزی نیاز داشتم. خدا اجرتان دهد ان‌شاالله.
و من‌الله التوفیق ...
پ.ن. معمولا تا میام مشتری وبلاگی بشم تعطیل می‌شه. امیدوارم این اتفاق این‌بار و سر وبلاگ شما نیاد.
سلام.
ممنونم از نظرتوم