می خواهم مبحث تربیت اسلامی را انشا الله ادامه بدهم... با توجه اینکه سخن گفتن امری است آسان و با صرف کمترین انرژی می توان گناه کرد، می خواهم خطوط قرمز را در سخن گفتن بررسی کنم... ابتدا می رویم سراغ راستگویی و دروغگویی...
سخن سه گونه است: راست و دروغ و اصلاح میان مردم،به آن حضرت عرض شد: قربانت اصلاح میان مردم چیست؟ فرمودند: از کسى سخنى درباره دیگرى مىشنوى که اگر سخن به گوش او برسد، ناراحت مىشود. پس تو آن دیگرى را مىبینى و بر خلاف آنچه شنیدهاى، به او مىگویى: از فلانى شنیدم که در خوبى تو چنین و چنان مىگفت (امام صادق علیه سلام)... نکته جالب آنکه همواره این رفتار را مصداق دو رویی و دروغگویی می دانستم و گمان می کردم که خطا است... اما اگر نیت فرد به راستی اصلاح باشد و بداند که این رفتار ممکن است موجب صلح شود می توان حساب جداگانه ای برای آن باز کرد...
نکته دیگری که باید توجه کرد فتواهایی است که گاه شیطان می دهد که اگر راست بگویی به ضرر توست و
توجیه می کند برایت این دروغگویی را... و چه زیبا پیامبر رحمت سلام الله علیه می فرمایند، اى على راست بگو اگر چه در حال حاضر به ضرر
تو باشد ولى در آینده به نفع توست و دروغ نگو اگر چه در حال حاضر به نفع تو باشد
ولى در آینده به ضرر توست ...
در این میان این حدیث گرانقدر به تشخیص درست کمک می کند... در سه چیز راستگویى زشت است: سخنچینى، خبر ناخوشایند دادن به مردى درباره زن و فرزندش و تکذیب کردن خبر کسى.
شاید خط کش درست برای تشخیص، منفعت فردی و در مقابلش مصلحت باشد... وقتی پای اصلاح میان افراد و یا آن مواردی که پیامبر رحمت سلام الله علیه راستگویی را در آن زشت بیان فرموده اند در میان باشد، ماجرا رنگ دیگری به خود می گیرد...
انشا الله که از وسوسه های شیطان و نفس اماره بدور باشیم و با توجیهات اشتباه زبان به دروغ نگشاییم... خدای مهربان ببخش خطاهایم را و آن زمانهایی که به نفس خود ستم می کنم...
توی این چند روز عزیز که سپری شدند.
بین یکی از بحث ها حاج آقایی میگفتند از کسانی که اراده های جدی دارند، اگر بپرسید حرف نزدن راحت تر است یا در چارچوب حرف زدن، قطعاً جواب میدهند حرف نزدن.
شاید چون آنجا یک زبان است که باید کنترل شود، ولی برای در چارچوب بودن خیلی از قوا را باید به کنترل در آورد...
اللهم ارزقنا...
http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1690452