از دیروز اتفاقات عجیبی رخ داده اند که ممکن است مسیر پیش رویم را تغییر دهند... از جزئیاتش چیزی نمی گویم، انشا الله خیر باشد... موقعیتی پیش آمده که شاید برای خواندن دکتری در انگلستان اقدام کنم... این پروژه خاص می تواند برای آینده کشورم مفید باشد... آنهم در سازمانی که با جان انسانها سر و کار دارد... عزم سفر کرده ام... باز دغدغه رفتن و تنهایی... این بار اما در قلبم دسته های کوچکی از نور گهگاه جلوه می کنند...
چند وقت پیش با دوستی درباره رفتن صحبت می کردیم... برایم از وظیفه می گفت و افرادی که این راه را نه برای مصالح خودشان بلکه بر حسب وظیفه ای که نسبت به آرمانهایشان دارند می روند... آه که چقدر شنیدن و گفتنش زیباست اما عمل و پایداری به آن مقوله دیگری است... چقدر نفس این مواقع فریبکار ماهری است...
عزیز جان یک قراری بفرمایید این هفته ببینمتون .
هر چه به اخر هفته نزدیک تر باشه بهتره .
موبایلم به طور سکته ای در دسترسه .
چشم. هر وقت شما بفرمایید.
فقط سه شنبه و چهارشنبه و پنج شنبه باید به دنبال زمان بدوم :)
با پیامک هماهنگ می کنیم انشا الله. وقتی تنها می گذاریدش و می روید سفر همین می شود دیگر!
باز حکایت حرفهایی که گوش از بس شنیده، نشنیده ردشان میکند اما به ناگاه آدمیزاد را میخکوب میکند:
این پست:
http://bigomaan.blogfa.com/post/181/%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D9%88%D8%B1%D8%AF-%D9%81%DB%8C%D9%84
مطلب قبلی:
http://rouzegaran.blogsky.com/1391/01/22/post-344/
کامنت کوتاهش اما بی نهایت پرمحوایش،
انگیزه، دغدغه، شوق کار....
ریشه یابی همه شوق ها در کارها و همه احساس مفید بودن ها و دنبال کار خوب بودن ها....
حتماً چیزی مهم اینجا گمشده که رضا(رضا، نه ژست راضی بودن) رضای او نیست.
کامنت مذکور واقعا زیبا بود. مطلب هم همینطور.
اینجا خیلی چیزها گم شده اند... ایمان... یقین...
سلام
من کلی اینجا درباره اسلام و ایران نوشتم کو پس؟
این وبلاگت با ما قهره
انشالله مبارک باشد
و به سلامتی
بوری و برگردی
دوستی روز ,اشورا و تاسوعا توی آزمایشگاه کار داشت و به همین علت میهمان خانه ما بود!به اش می گفتم فلانی شما نمی دانی چقدر عزیزی برای خدا که به خاطر رضای اون روز عاشورا از مجلس امام حسین(جانم فدایشان) می روی آزمایشگاه!می دانی وقتی کار برای خدا باشد هر لحظه اش نعمت است و زیبایی
دعایمان کن