تنها روزنوشت...
-- به مناسبت هفته کتابخوانی کتاب عقاید یک دلقک را می خوانم.
قلم نویسنده کشش فوق العاده ای دارد، به سختی سر میز صبحانه کنار گذاشتمش و راهی شدم. گرچه این آقای شنیر لائیک اعصاب خورد می کند اما در عین حال می توان با علاقه در داستان همراهش شد. مرض های جالبی دارد این جناب شنیر ...
-- چند روز پیش نبوغ خاصی از خودم نشان دادم، غروب روز جمعه بود و من صبح فردا امتحان GRE داشتم.
احساس خستگی و کلافگی شدیدی می کردم، سرویس در ایستگاه ایستاده بود، با بی حوصلگی در صندلی ردیف اول آرام گرفتم، یکهو یادم افتاد که هنگام وضو ساعتم را به گیره کنار آیینه آویزان کرده بودم، اول رفتم به سراغ جیب های کیفم و بعد به سراغ هر آنچه جیب نام داشت.
مطمئن بودم که ساعت جا مانده، برخاستم و با عجله دویدم به سمت کتابخانه، اگر این سرویس می رفت نیم ساعتی معطلی نصیبم می شد، بدو بدو خودم را به نقطه مذکور رساندم، اما فغان که ساعت آنجا نبود، نزدیک 9 سالی هست که همراهمه و محبت خاصی نسبت بهش دارم.
با ناراحتی همه کیف را زیر و رو کردم که یکهو دور مچم شیء نقره ای رنگی برق زد!!
بقیه اش را با تصویر چهره نویسنده خودتون حدس بزنید...
--
-- البته داستان فوق (ساعت گمشده) لایه های پنهانی داشت که می شد کلی پند های حکیمانه از آن استخراج کرد، اما چند وقتیست حوصله حرف حکیمانه و تا حدودی تکراری زدن ندارم... استخراج پند به خلاقیت خواننده واگذار می شود.
راستی حکایت این امتحان GRE ما اثبات آن جمله ای بود که در مورد تا سه نشود بیان می کنند... به سلامتی در بار سوم بالاخره رفتم سر جلسه.
-- عجب باران و تگرگ جالبی بود!! ابتدا بسی لذت بردم و سپس در اتوبوس به معنای واقعی کلمه له شدم!! تازه چند وقتی بود که با این ابر ماشین های شاخک دار آشتی کرده بودم...
-- جملات زیادی هستند که دلم می خواهد چند بار پشت سر هم بنویسمشان یا ... یکی از آنها "حوصله ندارم" است... اما نمی نویسم تا ترویج بی حوصلگی نشود... به جایش شکر می گویم به خاطر لحظات خوب امروز با یک همصحبت نیکو، دوست، خواهر... اصلا نسبت یافتن برایش کمی دشوار است... به خاطر صرف شکلات داغ و کیک براونی در کنار او بر روی پله های یک کوچه باریک و مرموز نزدیک میدان تجریش که در این هوای سرد بسیار چسبید... شکر می گویم خداوندی را که اگر لطف هایش نبود نمی دانم چه بر سرش می آمد... شکر ...
-- آهسته در دل فریاد می زنم ... چه خوب که تنها او می داند و می شنود ...نیکو شنونده ایست...
-- شرمنده که وقتتون برای خواندن این حرف ها صرف شد... روزنوشت بود دیگر...
