معشوق من بگشوده در سوی گدای خانه اش

حس زندانی سلول انفرادی را دارم که پس از روزها خط کشیدن بر دیوار، به طرز معجزه آسایی یک روز فرصت هواخوری به او داده شده ...

از ذوق نمی توانم آرام نفس بکشم، دوست دارم همه حجم هوا را حبس کنم در درونم ... یک روز تنفس آزاد در هوای او ...

شاید اثر کند شوق امروز در این زندانبان بی رحم، عجیب غافل است از حال زندانی به بند کشیده اش...

افسون این روزهای عزیز را نمی دانم ... معجزه ایست...

عیدتان مبارک باشد... به راستی مبارک باشد...

پ.ن: سلام بر تو ای ترنم باران ...

سلام بر تو ای همپای خیال در قدم های بارانی ...