موجیم که آسودگی ما عدم ماست...

"خدایا خسته و وامانده ام، دیگر رمقى ندارم، صبر و حوصله ام پایان یافته، زندگى در نظرم سخت و ملالت بار است؛ مى خواهم از همه فرار کنم، مى خواهم به کُنج عزلت بگریزم. آه دلم گرفته، در زیر بار فشار خرد شده ام.

خدایا به سویت می آیم و از تو کمک مى خواهم، جز تو دادرسى و پناهگاهى ندارم، بگذار فقط تو بدانى، فقط تو از ضمیر من آگاه باشى. اشک دیدگان خود را به تو تسلیم مى کنم.

خدایا کمکم کن، ماهها ست که کم تر به سویت آمده ام، بیش تر اوقاتم صرف دیگران شده.

خدایا عفوم کن. از علم و دانش، کار و کوشش، از دنیا و مافیها، از همه دوستان، از معلم و مدرسه، از زمین و آ سمان خسته و سیر شده ام.

خدایا خوش دارم مدتى در گوشه خلوتى فقط با تو بگذرانم. فقط اشک بریزم، فقط ناله کنم و فشارها و عقده ها ى درونى ام را خالى کنم.

اى غم، اى دوست قدیمى من، سلام بر تو، بیا که دلم به خاطرت می تپد.

اى خدا ى بزرگ، معنى زندگى را نمی فهمم. چیزهایى که براى دیگران لذت بخش ا ست، مرا خسته می کند. اصلًا دلم از همه چیز سیر شده است، حتى از خوشى و لذت متنفرم. چیزهایى که دیگران به دنبال آن مى دوند، من از آن مى گریزم، فقط یک فرشته آسمانى است که همیشه بر قلب و جان من سایه مى افکند. هیچ گاه مرا خسته نمى کند. فقط یک دوست قدیمى است که از اول عمر با او آشنا شده ام و هنوز از مجالست با او لذت می برم.

فقط یک شربت شیرین، یک نور فروزنده و یک نغمه دلنواز وجود دارد که براى همیشه مفرّح ا ست و آن دوست قدیمى من غم است."

جملات فوق دست نوشته های شهید چمران در آمریکا هستند. وقتی با نوشته هاشون در لبنان مقایسه می کنم تفاوت شگرفی می بینم. نوشته هایی همچون:

"احساس مى کنم که تحمل درد و غم و خطر و مصیبت در راه خدا مهم ترین و ا ساسى ترین لازمه تکامل در این حیات است. معتقدم که زندگى در خوشى و بى غمى، لذت و سلامت، امن و نعمت آدمى را فاسد و منجمد و بى احساس مى کند. بر این اساس مى بینم که جوانان ما در جنوب و بیروت، سرشار از ایمان، مبارزه، محبت و فداکارى هستند، در مقابل بعلبک که براى تقسیم منافع در کشمکش و اصطکاک با همدیگرند!

هجوم دائم بر جوانان ما در جنوب، ضرب و شتم، خطر وقتل، ترس و عدم امنیت و درد و غم آن ها را پاک و مصفا کرده. خودخواهى ها، شهرت طلبى ها و خودنمایى ها را سوزانده... و در عوض روح رضا و توکل و قبول خطر، محرومیت و حتى شهادت در جوانان نضج گرفته است.

با توجه به حقیقت فوق یعنی استقبال همه خطرات و مشکلات با طیب خاطر می خواهم بعضى از حالات «جوانان حرکت» را در جنوب لبنان شرح دهم:

حا ل ما، در جنو ب مثل موج است، همیشه در تلاطم و بالا و پایین رفتن... گاهى همه چیز تیره و تار مى شود، همه روزنه ها ى امید کور مى گردد و ترس و وحشت بر همه جا سایه مى افکند. اژدها ى مرگ دهن باز مى کند که همه را ببلعد و همه دشمنان با هم پیمان مى بندند که خون ما را بریزند و شرف و کرامت ما را نابود کنند. صداى حق را خفه نمایند و جنایت و فساد، دروغ و تهمت و خیانت را بر اجساد و افکار و عقول مسلط کنند. همه راه ها بسته مى شود؛ دشمنان خونخوار پیروزى خود را جشن مى گیرند و آن طور مغرور و مست عربده مى کشند که گویى همه عالم در قبضه عفریتى آنها اسیر شده است. روزها ى تیره و تارى بر جوانان ما مى گذرد که فکر مى کنند، دیگر هیچ امیدى نیست و هیچ راه نجاتى جز شهادت وجود ندارد... و شب هایى تیره تر از روز... وحشتناک و غم انگیز و دردناک... و این ایام... قهقرا ى زندگى و حضیض موج، منتها ى خوشى، پیروزى و امید جوانان ما در جنوب است.

سرنوشت ما در جنوب همچون موج در تلاطم و پایین و بالا رفتن است. دائما از اوج به حضیض و از حضیض به اوج در حرکتیم... و این بزرگ ترین آزمایشى است که خدا بر ما مقدر کرده است... و من از او مى خواهم که به ما توفیق دهد از این آزمایش بزرگ سربلند بیرون بیاییم"

پ.ن:مهربانم به دلهای ما آرامش ببخش!!

پ.ن 2: امروز به قران پناه بردم که این آیات را یافتم:

« مَن کَانَ یُرِیدُ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا نُوَفِّ إِلَیْهِمْ أَعْمَالَهُمْ فِیهَا وَهُمْ فِیهَا لاَ یُبْخَسُونَ *‏ أُوْلَئِکَ الَّذِینَ لَیْسَ لَهُمْ فِی الآخِرَةِ إِلاَّ النَّارُ وَحَبِطَ مَا صَنَعُواْ فِیهَا وَبَاطِلٌ مَّا کَانُواْ یَعْمَلُونَ ‏ (سوره مبارکه هود: 15 و 16)

کسانی که خواستار زندگی دنیا و زینت آن باشند (و جز خوردن و نوشیدن و اموال و اولاد را طالب نبوده و چشم‌داشتی به آخرت نداشته باشند، برابر سنّت موجود در پیکره هستی، پاداش دسترنج و) اعمالشان را در این جهان بدون هیچ گونه کم و کاستی به تمام و کمال می‌دهیم و حقی از آنان در آن ضایع نمی‌گردد. ‏*‏ آنان کسانیند که در آخرت جز آتش دوزخ بهره و سهمی ندارند، و آنچه در دنیا انجام می‌دهند، ضایع و هدر‏ می‌رود و کارهایشان پوچ و بیسود می‌گردد»