مطلبی در تقدیر از زحمات او

خیلی کم می بینمش. همیشه یا کشیکه و یا خسته است و مشغول استراحت. این هفته دو روز مرخصی داشت و فرصتی بود که کمی همدیگر را ببینیم. صبح که از خواب بیدار شدم او هم از بیمارستان رسید. تا صبحانه تمام شد موبایلش زنگ خورد. همینطور که داشت صحبت می کرد ضربان قلب من هم بالا تر می رفت... "مریض کد خورده؟ ... دکتر من خودم chest tube را کشیدم و پانسمان کردم... به اینترن ندادم... حدود ساعت 6:45 بود... خانمش هم حضور داشت و من 5 دقیقه هم بالای سرش ایستادم تا ببینم حالش چطوره"... سکوت کامل در خانه برقرار شده بود و همه با دقت مکالمه را دنبال می کردند.  گوشی را قطع کرد و گفت مریضشون که حدود 30 سال سن داشته، نیم ساعت بعد از اینکه chest tube را کشیده جلوی چشم خانمش فوت کرده. مثل اینکه روزهای اول عید با اتوبوس تصادف کرده بوده و این چند روز حالش رو به بهبودی می رفته.

از شنیدنش خیلی ناراحت شدیم، به خصوص مادرم، هم برای مریض ناراحت بود و هم برای او نگران. چند ساعت با اضطراب و دلهره سپری شد تا از بیمارستان دوباره تماس گرفتند و گفتند احتمالا موقع گذاشتن chest tube در قلب یا ریه حفره ای ایجاد شده و بعد از برداشتن، مریض به خاطر خونریزی شدید فوت کرده و او هیچ نقشی در مرگ بیمار نداشته. 

شغل بسیار سختیه پزشکی!! من که اصلا توان اینهمه اضطراب و سختی را ندارم. این اتفاق برای هر کدامشون هر روز ممکنه رخ بده. یک خطای کوچک و مرگ یک انسان! آنهم وقتی یک روز در میان کشیک می دی. 

حرف هایش همیشه بوی درد و گاهی هم مرگ میدهند.... دیروز یک کارگر شهرداری را آورده بودند بیمارستان که از روی ماشین جمع آوری زباله افتاده بود و کلیه اش داخل بدنش منفجر شده... یک دختر 7 ساله که وقتی داشته از مدرسه برمی گشته تصادف کرده و اورژانس به اشتباه به جای بیمارستان کودکان آورده بودش بیمارستان ما، هر کاری برایش کردیم فایده نداشت و نزدیکی های صبح رفت تو کما و چند روز بعد هم فوت کرد.... حتی از برادر حمید استیلی که در بیمارستانشون فوت کرده بود ...

انشاالله خداوند همه پزشکانی که برای مریض هاشون زحمت می شکند را جزای خیر دهند. شغل خیلی خیلی سختیه. گاهی احساس می کنم برای پولی که به دست می آرم اصلا اینقدر زحمت نمی کشم و تلاش نمی کنم.