در دانشگاه به ما یاد دادند که دراکثر مسائل تصمیم گیری بحث بر سر سود و هزینه است. زمانی که می خواهی انتخاب کنی باید خوب بسنجی ببینی که نسبت سود و هزینه هر گزینه چقدره... فقط باید محدودیت ها و تابع هدفت را درست تعریف کنی تا بتوانی مساله را حل کنی.
در راه با خودم فکر می کردم که در دنیای واقعی چقدر این طور تصمیم گیری سخته!!دست و دلم می لرزد وقتی همه متغیر ها و تابع هدفم مادی گرایانه باشند. همش با خودم تکرار می کردم که اگر ضرر کردم چه؟ اصلا تا چه حد توانایی ریسک کردن دارم؟ و یا اگر ورشکست شدم چه سرنوشتی پیدا خواهم کرد؟
در کنار این دنیای پر از تردید و دودلی، جهان دیگری نیز وجود دارد. جهانی که گاهی به راحتی فراموشش می کنم و دوباره به سختی به آن راه می یابم. دنیایی که در آن هر تصمیمی که می گیری برای رضای خدا است. وقتی صحبت از سختی ها می شه با دل و جان می پذیری چون می دانی در راهی قدم می گذاری که درش شکست معنایی نداره!! یا برای خدا می مانی و نیکو کاری می کنی و یا برای خدا می روی ... در این راه غم و اندوهی نیست... اصلا دنیا را در آن به مصاف می طلبی!!
و من حسرت می خورم برای تک تک لحظاتی که این راه را به فراموشی سپردم... برای لحظاتی که موجب شدم دنیا برایم تبدیل به چاه تاریکی بشود که هر لحظه بیشتر من را در خودش می بلعد و من نا امیدانه دست و پا می زدم برای رهایی از این غول... و باز مانند همیشه راهنمایم بودی ای مهربانترین مهربانان... ای آفریدگار انسانهای فراموشکار و ناسپاس!!
پ.ن: شاید این حرف ها را قبلا هم گفته بودم... چه کنم که به راحتی سخن گفتن نمی توان عمل کرد و گاهی درست در یک دایره دور می زنی و دوباره به نقطه اولت برمی گردی...
با یکی از دوستان درمورد ارزش افزوده بحث میکردیم در نهایت ایشون فرمود اگر قرار باشه برای هرکاری به ارزش افزوده اش فکر کنیم که همه چیز مادی میشه گفتم اشتباهت همینه دیگه اتفاقا در تمام موارد میتونی هم جنبه دنیوی رو داشته باشی و هم معنویات رو هم درنظر بگیری مثلا وقتی صدقه می دی غیر از اینکه کلی اثر روانی مثبت برای خودت داره که اگر این کار رو نکنی بعد باید چند برابر اون مبلغ رو به پزشک و روانپزشک بپردازی علاوه بر اون خدا تعهد کرده که حداقل 10برابر و حداکثر 700 برابر برگردونه تازه اینا کاملا جنبه مادی قضیه بود اما میتونی معنویات رو هم درنظر بگیری و حواست باشه اینجا که هزینه میکنم خوشنودی خدا ارزش افزوده شه
البته دور نیست اون زمانی که به این نقطه برسی که اون تابع هدف اصلی رو هم خدا می نویسه .... این تویی که حلش میکنی با راه حل هایی که داری حلش میکنی.... این اختیار با توئه و لی تابع هدفش مال اون کسی که همه شرایط (قابل دیدن و غیرقابل دیدن) رو میتونه ببینه و از عقل و تدبیر کافی بهره داره
متاسفانه این دل یا عقلی که ما آدما داریم گرچه خیلی وقتا(واسه حل کردن تابع هدف ها) به دردمون میخوره ولی کلا گول زنکه..... ما رو به این اشتباه میندازه که خیلی میفهمیم و خیلی میدونیم و خیلی میتونیم واسه همین گیج میشیم وقتی روز به روز به متغیرهامون اضافه یشه