مرد رنج ها و هجرت های بزرگ

چند روز قبل در شرکت، صحبتی با این موضوع مطرح بود که از دیدن چه افرادی واقعا ذوق زده می شوید. چند لحظه فکر کردم... یکی از  اسامی که به ذهنم رسید شهید چمران بود. 

دیشب تقاطع خیابان  فلسطین و انقلاب منتظر دوستانم ایستاده بودم. چند دقیقه ای آمدنشان طول می کشید و من هم برای استفاده از وقت به سمت کتاب فروشی های همان حوالی رفتم. از پشت ویترین اسم کتاب ها را دنبال می کردم، رسیدم به ویترینی که پر بود از عکس فرماندهان جنگ. وارد مغازه شدم. همه قفسه ها را به دنبال کتابی درباره شهید باقری و یا شهید چمران گشتم. کتاب مدونی به چشمم نخورد، وقتی داشتم پول دو کتاب دیگری که برداشته بودم را حساب می کردم، چشمم به کتابی افتاد با عنوان "اینجا چه می کنی گل سرخ؟". جلوتر که رفتم دیدم بر روی جلد کتاب نوشته شده زندگینامه داستانی شهید مصطفی چمران. گرچه خیلی مختصر بود اما بازهم از خواندنش لذت بردم. 

"روزگار به من درس های فراوان داد. وارد معرکه های حیات شدم، معرکه هایی سخت و خطرناک.

جایی که شرف و ایمان و اراده آدمی به محک آزمایش در می آید، و چه آزمایش های سختی!

چه درگیری های وحشتناکی.

راستی که دنیا صحنه پیکار و امتحان است و راستی که کم اند آنان که از این آزمایش جبات پیروز به در می آیند...

... خدای بزرگ مرا در آتش عشق و محبت سوزاند.

مقیاس ها و معیارهای جدیدی بر دلم گذاشت.

خواسته های مادی و عادی و شخصی در نظرم پست شد...

از همه چیز خود گذشتم و با آغوش باز به استقبال مرگ رفتم، و این شاید مهمترین و اساسی ترین پایه پیروزی من در این امتحانات سخت بود... عشق و گذشت... عشق به خدا و گذشت از همه چیز"

پاراگراف بعد جملات پایانی نامه ایست که به امام خمینی در شهریور 57 نوشته اند:

"... از خدای بزرگ می طلبم که همه ما را هدایت کند و امکان دهد که در راهش پروانه وار بسوزیمو قربانی شویم، و این قربانی شدن را حیات واقعی بدانیم و همچنین از خدای بزرگ می طلبم که آن مرجع عزیز را در این روزای بحرانی و سخت، سلامت بدارد و ملت رنج دیده و بلا زده ایران را در راه کمال، توان بخشد و پیروز کند."

آمین..

پ.ن: مزارشون در قطعه: 24 ردیف:71 شماره:525 بهشت زهرا است.

پ.ن: عجب روز عجیبی بود امروز!! پشت سر هم اخبار بد شنیدم!! خیر است انشاالله...