چند وقتیست که درباره شرایط کسب و کار حلال در اسلام می اندیشم. به این نکته که در دنیای امروز چه مواردی از اصول اساسی حلال بودن درآمد به حساب می آیند و چه مواردی در سطوح پایین تری قرار دارند که می توان آنها را با توجه به محدودیت های جامعه ساده سازی کرد. در واقع سوال اساسی این است که در چه شرایطی وظیفه کسب روزی حلال از یک فرد ساقط می شود؟
در جستجو هایم به نکات جالبی بر خوردم. نخست اینکه در اسلام تاکید بسیار زیادی بر استقلال مالی افراد شده. در احادیثی پیامبر کسب روزی حلال را همانند جهاد در راه خدا ذکر کرده اند و فردی که برای تامین نیازمندی های خانواده اش می کوشد را همانند مجاهد در راه خدا نامیده اند، و یا امام صادق علیه السلام به شخصی که گفت: فردی محروم و نیازمندم، ولی دوست ندارم با دست خود کار کنم یا به تجارت بپردازم، فرمود: «کار کن، اگرچه باربری باشد تا از مردم بی نیاز شوی».
نکته جالب اینست که در احادیث اسلامی بر کارکردن حتی در حالت داشتن توانایی مالی هم تاکید شده. حالا با اینهمه تاکید در چه زمانی فرد می تواند دست از کار کردن و کسب روزی حلال برای خود و خانواده اش بکشد؟ فکر می کنم خطوط قرمز اولیه کارهایی از قبیل احتکار، گرفتن ربا، دادن و گرفتن رشوه، کم فروشی، گران فروشی و خوردن مال غیر باشد.
اما در جامعه فعلی که افراد توانایی کسب و کار به صورت مستقل و انفرادی را به راحتی ندارند، رعایت این موارد در تعاملات پیچیده اجتماعی و اقتصادی چگونه ممکن است؟ آیا فرد موظف است از حلال بودن کسب و کار مدیران شرکت اطمینان حاصل کند؟ اگر مدیران اهل پرداخت رشوه باشند آیا پول این فرد هم دیگر حلال نیست؟ و آیا می توان با توجه این موارد از کسب روزی انصراف داد؟
هنوز پاسخ این سوالات را نیافتم...
نه تنها نیازی به تحقیق درباره دیگران نیست بلکه داشتن ظن سوء نسبت به دیگران حرام است و همینطور تجسس
اما اگر کارفرما یا هرکسی که در روزی با وی شریک هستیم لاقید باشد و احتمال انحراف در وی خیلی زیاد باشد باز هم تا به یقین نرسیدیم اصل بر برائت است
و اگر درمورد فرد موردنظر به یقین برسیم بازهم مانعی ندارد مگر اینکه یقین پیدا کنیم که این مبلغی که الان درحال دریافتش هستم(یا این غذایی که جلوم گذاشته) آلوده به حرام است
در روایات داریم که حضرت علی علیه اسلام از "یهودی" مبلغی برای تهیه مایحتاج زندگی قرض گرفتند
علی رغم مطالب بالا دوری از مال شبهه ناک شرط عقل است چون خوردن غذای مسموم "چه دانسته و چه نادانسته" اثر خودش را میگذارد
سلام
اما اگر بدانیم که کارفرما یا شریک بعضی قوانین را قبول نداشته و اجرا نمیکند، با توجه به مشاهدات و نه فقط ظن، و دست به بعضی کارهای غیر قانونی میزند، چطور؟ در آن صورت چه بکنیم؟!
آن مسئله ی قرض گرفتن حضرت از یهودی خیلی مرتبط با بحث نیست، چون صرفا یهودی بودن فکر نمیکنم ربطی به حلال یا حرام بودن مال فرد داشته باشد. حتی شاید مال این فرد شبهه ناک هم نباشد. ( ممکن است بگویند بعضی قواعد مالی و معاملات که در دین یهود مجاز است، در دین اسلام حرام بوده و از این مسئله مشکل ساز است، که در پاسخ میتوان گفت چه لزومی دارد که ثروت این فرد یهودی از همان معاملات خاص بدست آمده باشد؟)
مسئله ی بعدی اینکه اگر فهمیدیم کارفرمایمان اهل رشوه هست یا فلان کار خلاف ( البته در حیطه ی کار که بر درآمد شرکت موثر است!)، راه این نیست که از کسب روزی انصراف دهیم! راه این است که به دنبال شغلی دیگری بگردیم که اشکالی در آن نمیبینیم.
باتشکر
همه ما آدم ها یه جورایی تو زندگیمون دائما درگیر پیدا کردن پاسخ برای همین دست از سوالاتی هستیم که بهترین پاسخ ها فقط در یک شرایط بی عیب و نقص و در یک جامعه آرمانی حاصل میشه!
برای دریافتن پاسخ اینگونه سوالات دردرجه اول شرایط را لیست می کنیم! مثلا دراین رابطه موضوعاتی از این دست مطرح می شود:(البته اسلامی آن)
۱) توانایی احراز شغل (توانایی فردی)
۲) حلال بودن درآمد
۳) جو مناسب محیط کاری که دین را به خطر نیندازد
۴) ساعات کاری به سایر وظایف دینی و دنیوی نیز برسیم ! مثلا خانه داری بچه داری همسرداری عبادت خرید مایحتاج
۵) ژاسخ گو بودن به شریک زندگی اگر متاهل هستیم وگرنه این بند برای مجردین خیلی کاربرد ندارد
۶) فاصله تا محل خانه که یازهم به سایر کارها برسیم
۷) و به ظاهر مهمتر از همه مبزان درآمد که تاثیر مستقیم بر رابطه افراد خانواده بر شان اجتماعی (در حال حاضر) و باز برای تاکید بر این موضوع که نگذاریم فقر از دری بیاید که مبادا ایمان از در دیگر برود!
اگر بخواهیم همه این شرایط را در نظر بگیریم و شغلی پیدا کنیم حتما در مدینه فاضله زندگی می کنیم در غیر اینصورت باید :
۱) یک سری از آیتم ها رو فدای یک سری دیگه بکنیم
۲) از هر آیتم به نسبت اهمیت درصدی رو تامین و از بقیه آن چشم پوشی کنیم
بنده شخصا به عنوان یه فرد نیمه عقل راه اول رو اصلا نمیپذیرم! چراکه همه اون آیتم ها به شکلی در دین و دنیای من موثراند و اصلا دوست ندارم روزی حسرت یه چیزهایی رو بخورم و یا مورد سرزنش اطرافیان واقع بشم که به وظایف و مسئولیت هام عمل نکردم! درضمن کم کم میشه بازهم به نسبت اهمیت درمورد هرکدوم به بهتر شدن تدریجی فکر کرد!
اسلام دین رشده! من به این قضیه احترام میذارم و همیشه امید دارم خدا راه رو برای کسانی که به بهتر شدن و رشد فکر می کنن باز میذاره ولی هیچوقت هم توقع کامل بودن و ایده آل بودن رو تو همه شرایط ندارم!
اگر کارفرما اهل رشوه است این اصلا به خاطر سرگرمی نیست حتما بر درآمد شرکت موثر است ولی بازهم ما :
۱) میتونیم بر اساس حرف کاربر همت بگوییم ظن است و کار کنیم
۲) مثل راهکار کاربر سلام بگوییم میرویم شغل دیگری پیدا کنیم که اینگونه نباشد که البته کمی در جامعه کنونی که در ادارات دولتی هم این قضیه به وفور به چشم میخورد کمی بعید است
۳)با کارفرما بجنگیم که آدم شود
۴) ترکیبی از سه راهکار بالا یعنی خودمان آدم باشیم و درست کار کنیم به دنبال کاری باشیم که مجموع شرایطمان را داشته باشد با خودمان و اطرافیانمان که توانایی تاثیر بر آن ها داریم به شکلی دوستانه بجنگیم! البته اگر توانایی داریم...
زندگی پر است از انتخاباتی که اولویت بندی آن بر اساس موارد اسلامی و انسان یکی از حساس ترین کارهاست! انتخاب یعنی این!
ببخشید روده درازی کردم
سلام
خطاب به کاربر شکیبا:
ممنون بابت بیاناتتان! یا بهتر بگم نوشتهاتان!
چند تذکر و یک سوال:
اینکه کارفرما اهل رشوه است، و دلیل آن سرگرمی نیست، و حتما بر درآمد شرکت موثر است، نکته ی تقریبا درستی است، ولی چه ربطی دارد به بحث؟! حتما او در کار کثیف خود، منافع کوتاه مدت و پست دنیوی دیده که آنرا به حق ترجیح داده و خشم خدا را به جان خریده که دست به این گناه زده است، خب؟! منظور؟!
راه حل ترکیبی شما، که به نظر میرسد به اعتدال نزدیک است، در نهایت چه راهی را پیشنهاد میکند؟ اگر با کارفرما صحبت کردیم، و تلاش کردیم قانعش کنیم و قانع نشد و به اقدامات غیرقانونی و حرام خود ادامه داد، چه؟!
اگر او قانع میشد که اصلا نیازی به تغییر شغل نبود، ولی اگر قانع نشد چه؟!
راهکاری که من پیشنهاد میکنم، این نیست که اگر آن کارفرما قانع میشد و دست از کارخلاف خود میکشید، باز هم تغییر شغل دهیم، اگر او حاضر است دست از خلاف بردارد و مثلا دیگر رشوه ندهد، و اقدامات اشتباه خود را مطابق قانون و شرع جبران کند، آن شغل دیگر مشکلی ندارد که بخواهیم "دنبال شغلی دیگری بگردیم که اشکالی در آن نمیبینیم."
اما اگر حاضر به تغییر رویه ی اشتباه خود نشد، چه؟!
به نظرم همانطور که تصدیق میفرمایید باید شغل دیگری بجوید!
یک سوال دیگر، واقعا این جوری فکر میکنید؟"در جامعه کنونی که در ادارات دولتی هم این قضیه به وفور به چشم میخورد کمی بعید است".
به نظرتان پیدا کردن چنین شغلی، مشابه شغل خودتان، البته اگر شاغل باشید، که در آن با اشتغال به آن شغل و طی یک روند معمولی بدون بررسی خیلی خیلی دقیق و بدون اینکه خودمان را به خواب بزنیم، متوجه هیچ کار کثیفی مانند ارتشا و مشابه آن نشویم، و یا اگر شدیم کارفرما یا شریک قانع شود که دست از کار خلاف خود بردارد، اینقدر بعید است؟!
باتشکر
سلام به کاربر سلام
شما گفته بودید ا؛گر در حیطه کار که بر درآمد موثر باشد؛ خواستم بگم شک نکنید که موثر است! اصلا همین تاثیره که آدم خشم خدا رو میخره!پول و قدرت علت بسیاری از این خریدن خشم خداست
خواهش می کنم منم ممنون!
چند تذکر و یک پاسخ و یک سوال
من زوری ندارم که بخوام منظوری داشته باشم!
از اونجایی که مهدیه من رو خوب میشناسه فکر کنم فهمید که بنده در نهایت راه سوم رو در جواب سوالش پیشنهاد می کنم
منم منظورم این نبود که اگر ترک گناه شد کار رو ترک کنیم! اگر به اون کار ادامه داد (ابته اگر در موقعیتی هستیم که میتونیم چیزی رو گوشزد کنیم) کم کم به دنبال ترک کار باشیم!البته اگر قبلش کاری رو که مجددا ۷ بند مورد نظر رو پوشش بده
بله!بسیار بعیده!مثل طاعون فراگیره.... البته اگر کنکاش کنید!اگر به روی خودتون نیارید چیزی نمیبینید ولی با کمی دقت متوجه بسیاری از ناحقی ها بی عدالتی ها میشید که همش ترک کار رو می طلبه!
گاهی احساس می کنم شما خیلی موشکافانه به جملات افراد دقیق میشیدبا این روحیه آیا نیازی می بینید که موشکافانه به این که همکاران و کارفرماها و... چه می کنن بیندیشیم؟
درضمن ممنون از دقتتون ولی خداییش آدم میترسه جواب بده!
سلام
خطاب به کاربر شکیبا
تازه فهمیدم منظورتان چه بود! ممنون که گفتید! منظورم از "یا فلان کار خلاف ( البته در حیطه ی کار که بر درآمد شرکت موثر است!)" این نبود که "اگر در حیطه کار که بر درآمد موثر باشد"، منظورم این بود که اگر کارفرمای ما اهل خلافی بود که در کارمان موثر باشد و به محیط کاری ارتباط داشته باشد، مثل همان ارتشاء یا فرار از مالیات و ... ،و نه یک خلاف بی ارتباط به شغل، مثل عادت به یک گناه در زندگی شخصی خود که اثری در درآمد شرکت زیر نظر او نداشته باشد.
شرمنده که بیانم بد بود!
همچنین اگر از جملاتم برداشت شد که منظور شما این بوده که اگر ترک گناه شد کار رو ترک کنیم، عذر میخواهم، چنین قصدی نداشتم.
منظورم از این "راهکاری که من پیشنهاد میکنم ..." توضیح همان راهکار خودم در نظر اول بود، نه انتقاد یا تکمیل راه حل های شما.
در مورد "کم کم به دنبال ترک کار باشیم"، چرا کم کم؟ اگر درآمدمان آغشته به مال حرام است، و ما به این مسئله آگاه شدیم چرا درجا و ناگهانی جریان این مال حرام به زندگانیمان را قطع نکنیم؟ تنها به خاطر سختیهای میان ترک شغل قدیم و یافتن شغل جدید میگویید کم کم؟
خیلی موشکافانه که نه، ولی اینکه آدم تاحدی، و نه خیلی ریز، بدونه کجا کار میکنه، این کار به چه کسانی نفع میرسانه و به چه کسانی ضرر، و اطلاعاتی از این دست، البته اگر بدست آوردنشان برای فرد خیلی زحمت نخواهد، و اضطراری هم وجود نداشته باشد، به نظرم لازمه! و "به روی خودمان نیاوریم" و در نتیجه چیزی نبینیم، غلطه!
چرا آدم میترسه جواب بده؟!
باتشکر
صبح بخیر
مشکل نوشتن هم همین سوء تفهم هاست...منم ممنون بابت توضیحات بیشتر
میگم کم کم چون خیلی مطمئن نیستم بتونم کار بهتری پیدا کنم ..اعتراف میکنم در این زمینه (شاید مورد مذمت شما قرار بگیره) کمی محتاطم... البته فدا کردن موراد دیگه رو به خاطر یه مورد (که البته اصلا هم کم اهمیت نیست) شرط عقل نمیدونم... وقتی آدم وارد کار میشه و البته وارد زندگی تصمیم گیری در این خصوص نمیتونه اینقدر ایده آل گرانه باشه ( البته شاید اینو بذارید به حساب دنیا دوستی و اینجور چیزها که البته بی راه هم نیست ولی واقعیت اینه که من انسان دو بعد دارم :مادی و معنوی و وجود این دو بعد و البته نعمت این دو بعد این رو بر من واجب میکنه که به هردو به یک اندازه توجه نشون بدم ) خیلی نمیپذیرم که یکی رو فدای یکی دیگه کنم و البته الویت با مسائل معنویه و نه با فدا کردن مادیات با قناعت در مادیات!!
میگم کم کم به این دلیل که باید قبلش کاری رو که حداقل شرایط قبل رو داشته باشه و در این زمینه بهتر باشه ( نمیگم کامل که واقعا باوری نسبت به این قضیه وجود نداره) پیدا کرده باشم
راستی یه سوال از شما و اگر کس دیگه ای که میتونه من رو در این زمینه راهنمایی کنه! نظرتون در خصوص این وام هایی که از بانک های ایران می گیریم و ۱۸ میلیون رو ۲۹ میلیون ژس میدیم چیه؟ این ربا هست یا نه؟ اگر هست که حتما حرامه و اگر نیست دلیل اقتصادی خاصی داره؟ اگر این پول رو با همین نرخ از یه آدم ( نه بانک) بگیریم تفاوتش چیه؟ نزول هست یا نه؟
با سپاس
اگر امکان تغییر شغل باشد که خوب دیگر صورت مسئله ای وجود ندارد
هفت هشت سال پیش این سوال برای من پیش آمد به دفتر آیت الله بهجت (رضوان الله تعالی علیه) و نیز دفتر آیت الله خامنه ای (روحی فداه) مراجعه و سوال کردم
جواب ها شبیه به هم بود: تجسس نکنید!! امر بمعروف کنید
اگر کاملا مطمئن هستید اموال صاحب(یا صاحبین) سرمایه مخلوط به حرام است بازهم اگر یقین ندارید همین حقوقی که به شما می دهند از حرام است دریافتش مانعی ندارد.
(آیت الله خامنه ای هدیه را معاف از خمس می دانند ولی هدیه دریافتی از افراد لاقید را مشمول خمس می دانند)
روایت قرض از یهودی که در نظر اول اشاره کردم در دفتر آیت الله خامنه ای عنوان شد قابل توجه اینکه یهود صدر اسلام نماد حرامخواری(از هر نوعش) هستند ولی "تا یقین پیدا نکردیم اصل بر برائت است"
اگر نزد خدا "شک" جایگاهی داشت این تعداد آیه در مذمتش نازل نمی شد
ظنین شدن و بررسی کردن زندگی دیگران مسئولیت افراد خاصی است نه ما و تا بررسی نکردیم و مطمئن نشدیم "اصل بر برائت است"
اینکه انقدر روی این جمله تأکید دارم از این جهت است که اکثر ما خصوصا خودم مرجع اشاره إن یتّبعون إلّا الظن هستیم
در مورد مسائل وام به "عقود اسلامی" رجوع کنید
توجه بفرمائید خیلی از مبادلات نقدی که در جامعه انجام می شود "وام" یا "قرض" نیست ممکن است مضاربه جعاله مساقات مشارکت و... باشد که غلط مصطلح می گوییم "وام" و بعد فکر میکنیم شامل احکام وام می شود در حالی که هر کدام یک باب جداگانه است
یک مثال برای بهتر متوجه شدن:
خانم و آقایی که باهم ارتباط دارند ممکن است زن و شوهر باشند(عقد دائم) یا متعه(عقد موقت) یا ارتباط نامشروع داشته باشند در ظاهر هیچ فرقی ندارند ولی تفواتشان زمین تا آسمان است
البته ممکن هم هست که ظاهر این عقود درست بیان شود ولی طوری دیگری اجرا شود
سلام به کاربر همت
ممنون از راهنمایی تان
همین وام مسکن ( یا نمیدونم ....؟ مسکن) جزو کدام یک از عقود اسلامی است؟ اگر از یکی از افراد مسلمان جامعه با این شرایط قرض بگیریم جزو همان عقود اسلامی است یا نه؟
البته که اسلام زندگی رو به برای ما سخت نمیکنه ولی یه چیزهایی نیاز به تجسس نداره و به وضوح به چشم میخوره!!! اگر الان یکی از افراد نیک و عادل روزگار در جامعه کنونی بود همین فتوی رو میداد ؟ هنوز برام پذیرفته نیست!! وقتی نفر رده بالای یک مرکز خیلی واضح میگه شیرینی ما رو فراموش نکنید این یعنی علم بدون تجسس!
سلام
خطاب به کاربر همت:
تا یقین نکردم اصل بر برائت است، درست، همچنین تجسس نباید کرد، نیز حرف درستی است.
همچنین "اگر امکان تغییر شغل باشد که خوب دیگر صورت مسئله ای وجود" دارد!، چطور یکهو صورت مسئله پاک شد؟ منظورتان این است که جواب این مسئله ای که واضح است؟
"مسئله ی بعدی اینکه اگر فهمیدیم کارفرمایمان اهل رشوه هست یا ..."
یک سوال، سوالی که از دفتر مراجع عزیز پرسیده بودید، دقیقا چه بود؟ در مورد وام بود یا شامل حقوق دریافتی در یک شغل نیز میشد؟ چون به نظر میرسد کمی با هم متفاوتند.
پایان خطاب به کاربر همت.
اگر در شرکتی مشغولید که در قسمتی از آن، البته نه قسمت خیلی کوچک بلکه بخش قابل توجه، مبادرت به انجام کارهای خلافی میکنند که نهایتا در درآمد شرکت به طور معناداری موثر است، و از این مسائل مطمئنید نه اینکه ظن ببرید، میتوان یقین نداشت که آن درآمد حرام در حقوق ما وارد میشود؟ و در نتیجه باید مطابق حکم شرعی مال مخلوط عمل کرد؟
اگر موارد خاص را کنار بگذاریم، در آن شرکت به چه دلیل کار خلاف رخ داده؟ برای اینکه حداقل کار آن بخش شرکت راه بیافتد و شرکت در تجارت خود موفق باشد، یعنی در رقابت با رقبا کم نیاورد. (البته اگر رقیبی داشته باشد. اگر انحصاری باشد، توضیحات کمی فرق میکند.)
هرچه میزان این کار خلاف بیشتر و بخش مذکور وزن بیشتری در فعالیتهای شرکت داشته باشد، در آنصورت وابستگی شرکت به آن کارهای خلاف بیشتر خواهد بود. درآنصورت اثر این کارهای خلاف در دوام آوردن شرکت در رقابت با دیگر رقبا ( یا در حالت انحصار بی رقیب ماندن شرکت) به هیچ وجه قابل انکار نخواهد بود! هرچه رقابت بالقوه شدیدتر باشد، حتی خلاف های کوچکتر در مقیاس کل شرکت نیز، میتوانند در دوام آوردن شرکت اثر حیاتی داشته باشند.
یعنی شرکت به کمک این کارهای خلاف بوده که در رقابت باقی مانده و بدون این کارها شرکت در رقابت باقی نمیماند، احتمالا کارش به کاهش قابل توجه درآمد یا تعدیل نیرو و یا حتی اعلام ورشکستگی میرسید! نه؟! هنوز هم میتوان گفت قسمت قابل توجهی از حقوقی که شرکت به کارمندان خود میدهد تحت تاثیر کارهای خلافش نیست؟
از سوی دیگر، اگر فرض کنیم شرکتی در بسیاری از وامهای دریافتی از طریق روابط و به صورت غیر مجاز به آن وامها دست پیدا کرده، یا در بسیاری از مناقصاتی که شرکت کرده با زیر پاگذاشتن قانون برنده شده است، در آنصورت شرکت مفروض، اگر الان دادگاهی شود و به مجازات برسد، اصلا چیزی از آن باقی میماند؟! در هر صورت، چقدر از حقوق کارمندان آن شرکت تحت تاثیر قرار میگیرند؟!
جواب این سوالها فکر میکنم همگی بسیار باشد!
و به همان دلیلی که کاربر همت فرموده بودند: "دوری از مال شبهه ناک شرط عقل است چون خوردن غذای مسموم "چه دانسته و چه نادانسته" اثر خودش را میگذارد"، شرط عقل حکم مکند، جز درمواردیکه مجبوریم یا راه چاره ای نداریم، از این شغلهای دوری کنیم!
البته به صورت خیلی خام، فکر میکنم، یا بهتره بگم امیدوارم!، همواره میشود شغلهای دیگری پیدا کرد که چنین مشکلاتی را نداشته باشند، هرچند کمی از لحاظ درآمد پایینتر یا سخت تر! کسانی که برخلاف بنده، تجربه ی کار دارند، موافق نیستند؟!
باتشکر
سلام
خطاب به کاربر شکیبا:
صبح شما هم به خیر!
"خیلی نمیپذیرم که یکی رو فدای یکی دیگه کنم و البته الویت با مسائل معنویه و نه با فدا کردن مادیات با قناعت در مادیات!!"
جمله ی قشنگیست! خصوصا قسمت با قناعت در مادیاتش!
این جمله :"تصمیم گیری در این خصوص نمیتونه اینقدر ایده آل گرانه باشه" یه جوریه! راستش ایده آل گرایانه، به نظرم خیلی عبارت سنگینه برای اجتناب کردن از کاری که به نظرتان شرعا باید یا عقلا بهتره ازش اجتناب کنید! اینها شاید بشوند خطوط قرمز، به نوعی که جز در موارد اضطرار و ضرورت نباید شکسته شوند، در حالیکه ایده آل گرایانه شاید، البته به نظر من، معطوف به نقطه یا نقاط خاصی در محدوده ی مجاز است که از نظر شما کامل و ایده آل است، یعنی همه جوره با سلایقتان میخواند و خیلی دوستش دارید و خیلی باش راحتید و ...!
مثلا شاید برای یک اقتصاد خوانده، خارکنی یکی از شغل های واقع در محدوده ی مجاز باشد، و نهایتا از سر ناچاری آنرا انتخاب کند، اما شغل ایده آل او احتمالا شغلی مربوط به تخصص و علایق اوست، مانند اشتغال در بانک مرکزی! و او وقتی شغل خارکنی را برمیگزیند فکر نمیکند که دارد ایده آل گرایانه تصمیم میگیرد، اگر به هیچ شغلی جز ریاست بانک مرکزی رضایت نمیداد، در آن موقع ایده آل گرایانه تصمیم گیری کرده بود!! البته این تعبیر من است!
در مورد سوالتان که کاربر عزیز همت به خوبی پاسخ داده اند، البته من علمی به این عقود ندارم، ولی باید ببینید خود اون بانک خاص، این وام مسکن را تحت چه معامله ای ارائه میکند! و بعد احتمالا باید ببینید مرجع شما چنین عقدی را به چه صورت مجاز میداند، درسته؟ (مثلا فکر کنم بعضی مراجع با جریمه ی دیرکرد قسط وام مشکل دارند.)
این مسائل در قانون بانکداری اسلامی مصوب 1362 کلا بررسی شده اند، که البته ممکن است نیاز جدی به تجدید نظر داشته باشند، ولی قرار است تمام این به اصطلاح وامها تحت عقود اسلامی باشند! میتوانید برای جزئیات کمی بیشتر از مصوبه و عقود به دو لینک زیر مراجعه کنید!
http://www.hawzah.net/hawzah/articles/articles.aspx?languageid=1&id=86260
http://www.banksepah.ir/Default.aspx?tabid=389
باتشکر
از جناب سلام تشکر میکنم بابت لینک عقود اسلامی البته به نظر من باید به یک مشخص متخصص رجوع کرد خود بنده با توجه به اقتضای شغلی احکام مالی زیادی رو واو به واو حفظم ولی تا مجبور نشم به محفوظات خودم رجوع نمیکنم
اما درمورد "اگر امکان تغییر شغل باشد که خوب دیگر صورت مسئله ای وجود ندارد" منظور این بود که خوب وقتی امکان تغییر شغل هست که آدم خودش را به زحمت نمی اندازد راحتترین راه را انتخاب میکند و شغلش را تغییر می دهد
در مورد "سوالی که از دفتر مراجع عزیز پرسیده بودید، دقیقا چه بود؟" خدمتتون عارضم که بنده مدیرمالی نمایندگی ایران یک شرکت چند ملیتی هستم اوایل استخدام تا حدودی به گردش مالی شرکت اشراف داشتم و طبیعتا مواردی به نظرم مشکوک می آمد از این جهت واجب دیدم قبل از اینکه مبتلا شوم کسب تکلیف کنم
سلام
سپاس از کاربر همت بابت جواب!
انشاءالله در شغل یا شغلهای تان به هیچ مشکلی برنخورید، اگر هم خوردید همواره راحتترین راه در دسترستان باشد!
با تشکر