سلام و درود بر تو اى رسول خدا از سوى خودم و از سوى دخترت (زهرا) که هم اکنون در جوار تو فرود آمده و به سرعت به تو ملحق شده است...
ای پیامبر خدا، صبر و بردباری من با از دست دادن فاطمه سلام الله علیها کم شده، و توان خویشتنداری ندارم...
اما برای من که سختی جدایی تو را دیده و سنگینی مصیبت تو را کشیده‌ام، صبر کردن ممکن است....
این من بودم که با دست خود، تو را در میان قبر نهادم و هنگام رحلت، جان گرامی ات میان سینه و گردنم پرواز کرد...
پس همه ما از آنِ خدائیم و به سوی او بازمی گردیم...
پس امانتی که به من سپرده بودی برگردانده شد و به صاحبش رسید!
و شب‌هایم شب زنده‌داری است...
تا آن روز که خدا خانه زندگی تو را برای من برگزیند...
به زودی دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امت تو چگونه در ستمکاری بر او اجتماع کردند...
از فاطمه بپرس و احوال اندوهناک ما را از او خبرگیر که هنوز روزگاری سپری نشده و یاد تو فراموش نگشته است...
سلام من به هر دوی شما...
سلام وداع کننده‌ای که از روی خشنودی یا خسته دلی سلام نمی کند.
اگر از خدمت تو بازمی گردم از روی خستگی نیست و اگر در کنار قبرت می نشینم از بدگمانی بدانچه خدا صابران را وعده داده، نمی باشد...
السَّلاَمُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللّهِ عَنِّی، وَ عَنِ ابْنَتِکَ النَّازِلَةِ فِی جِوَارِکَ، وَالسَّرِیعَةِ اللِّحَاقِ بِکَ..
قَلَّ، یَا رَسُولَ اللّهِ، عَنْ صَفِیَّتِکَ صَبْرِی، وَرَقَّ عَنْهَا تَجَلُّدِی، إِلاَّ أَنَّ فِی التَّأَسِّی لِی بِعَظِیمِ فُرْقَتِکَ، وَ
فَادِحِ مُصِیبَتِکَ، مَوْضِعَ تَعَزٍّ...
فَلَقَدْ وَسَّدْتُکَ فِی مَلْحُودَةِ قَبْرِکَ، وَ فَاضَتْ بَیْنَ نَحْرِی وَ صَدْرِی نَفْسُکَ...
فـَ (إِنَّا لِلّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ!)
فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِیعَةُ،وَ أُخِذَتِ الرَّهیِنَةُ!
أَمَّا حُزْنِی فَسَرْمَدٌ...
وَ أَمَّا لَیْلِی فَمُسَهَّدٌ...
إلَى أَنْ یَخْتَارَ اللّهُ لِی دَارَکَ الَّتی أَنْتَ بِهَا مُقِیمٌ...
وَ سَتُنَبِّئُکَ ابْنَتُکَ بتَضَافُرِ أُمَّتِکَ عَلَى هَضْمِهَا...
فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ، وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ; هذَا وَ لَمْ یَطُلِ الْعَهْدُ، وَ لَمْ یَخْلُ مِنْکَ الذِّکْرُ...
وَالسَّلاَمُ عَلَیْکُمَا سَلاَمَ مُوَدِّع، لاَ قَال وَ لاَ سَئِم، فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلاَ عَنْ مَلاَلَة، وَ إِنْ أُقِمْ فَلاَ عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللّهُ الصَّابِرِینَ.
* نهج البلاغه دشتی، خطبه 202.
آب ، بسوزد دلت
خاک ، شود خاک عزا بر سرت
باد ، پریشان شوی
چشم ! الهی که بباری فقط
پیش نگاه شما… مادر خورشید سوخت
وَالسَّلاَمُ عَلَیْکُمَا
سَلاَمَ مُوَدِّع،
لاَ قَال وَ لاَ سَئِم،
فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلاَ عَنْ مَلاَلَة،
وَ إِنْ أُقِمْ فَلاَ عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللّهُ الصَّابِرِینَ.