افطاری شرکتمان...

دیشب افطاری شرکتمان بود...

خانواده مدیر عاملمان میهمان یا بهتره بگم میزبان مراسم بودند... پدرشان جانباز جنگ هستند و بر صندلی چرخدار می نشینند... مادرشان هم خیلی زحمت کشیدند برای آماده کردن افطار...انشا الله خداوند حفظشان کنند...

خانواده شرکتمان صد نفره شده... این عدد آمار خیلی خوبی است برای شرکتی که به قول یکی از دوستان دومین ماه رمضانش را می بیند... 

دیشب احساس یک خانواده را داشتم... اکثر افراد عقایدی مشابه دارند و بودن در کنارشان این امکان را می دهد که بسیار از آنها بیاموزی... انصافا بچه های اینجا همگی با علاقه، صبر و گذشت بالایی کار می کنند...

حال مقصود از بیان این نکات چه بود... مقصود این بود که می توانی نخبه باشی اما در مملکتت بمانی... میتوانی اینجا فضایی درست کنی برای رشد افراد دیگر... می شود فقط به خودت فکر نکنی و امتحان نکرده نگویی نمی شود...

یکی از آرمانهای مدیران اینجا اینست که جلوی رفتن بچه ها رابگیرند... که قشر مذهبی در جامعه مهجور نباشند، به میدان بیایند و خدمت کنند... فقط آدمهای هم عقیده ات را در هیئت ها و مجالس مذهبی نبینی، در محیط کار هم همان فضا حاکم باشد...

خیلی از آدم های اینجا بین تمایلات شخصی و خدمت به نظام جمهوری اسلامی دومی را انتخاب کرده اند... کم نیستند بچه هایی که به راحتی می توانند در گوگل استخدام شوند... قراره ما اینجا یک گوگل برای خودمان بسازیم منتها با ارزش های اسلامی... می شود... انشا الله به لطف خداوند بهتر از آنهم می شود...