یا ذاالجلال و الاکرام... یا ذا النعماء و الجود...

احساس خستگی غریبی می کنم... خستگی که استراحت درمانش نمی کند...

یک وقت هایی حس می کنم خشمی در درونم نشسته... خشمی که انگار از ترکهای دیواره قلبم نشت کرده و آرام آرام تمام آن را پر می کند... غرق می شوم در اندوه، در غضب و ناامیدی...

یکی از این ترکها شاید از دیوار "رضا" باشد... رضایتی که امام در کتاب جنود عقل و جهل آن راخشنودی از حق و قضا و قدر او می دانند... که اگر بدانی او جمیل مطلق است، پس از جمیل مطلق جز مطلق جمیل نیاید... و اگر دل ایمان به این حقیقت آورد، نور رضایت و خوش بینى و خشنودى در او جلوه می کند، و این اول مرتبه رضا است...

داشتم به جمیل بودنی که امام فرموده اند فکر می کردم و درباره اش در اینترنت می گشتم که به اسماء الحسنی برخوردم. برای اسماء خداوند دو دسته مهم وجود دارد، اسماء جمالی و جلالی... مصداق آن جمیل مطلق بودن را می تواند در اسماء جمالی یافت...

یا رحمان و یا رحیم ... یا وهاب و یا رزاق... یا فتاح و یا بارئ... یا غفار و یا باسط ... یا معز و یا لطیف... یا غفور و یا شکور... یا حفیظ و یا کریم ... یا واسع و یا حکیم... یاحلیم و یا ودود... یا کفیل و یا ولی... یا مغنی و یا معطی ... یا نافع و یا رشید... یا محیی و یا حی... یا قیوم و یا ماجد... یا صمد و یا برّ... یا تواب و یا عفو...  یا رءوف و یا نور ... یا هادی و یاباقی ... یا صبور و یا واجد ... یا وکیل و یا احد ...و دیگر اسماء...

منزل بعد حصول یقین است به مقام جمیلیت حق و چون این اطمینان وارد قلب شود و نفس اطمینان یابد مرتبه رضا کاملتر گردد... و این مسیر امتدادش تا نقطه ایست که پروردگارش با او اینگونه سخن گوید... یا ایتها النفس المطمئنة... ارجعى الى ربک راضیة مرضیة... ای جان با ایمان... خشنود و پسندیده به سوی پروردگارت بازگرد...

برای فرد غافلی همچو من خوبست که اسماء جمالی و جلالی خداوند را برای خود تکرار کند و به قلب تلقین دهد... تا حداقل قلبش اندکی بشناسد پروردگارش را... رضا و توکل هر دو ریشه در باور به این اسماء و اطمینان به جمال و جلال بودن حق تعالی دارند... جمال و جلالی که در عدالت او هیچ کدام بر دیگری پیشی نمی گیرند...

امام خمینی در ادامه مطلب حدیثی بیان کرده اند از حضرت علی علیه سلام که بسی جای تامل دارد... الایمان اربعة ارکان: الرضا بقضاء الله، و التوکل على الله، و تفویض ‍ الامر الى الله، و التسلیم لامر الله... ایمان چهار رکن دارد: خوشنودى به قضاى الهى، توکل بر خدا، سپردن امر زندگى به خداوند و تسلیم بودن در برابر امر خدا...