...

دور می زنی...

گمان می کنی چندین قدم به جلو برداشتی اما وقت اثبات، می بینی بسیار فاصله داری با نمره قبولی...

گمان می کنی بزرگتر و بسیار قوی شده ای... اما هنوز بسیار کوچکی و ضعیف... فاصله حرف و عمل بسیار است...

از دلت که مراقبت نمی کنی، با یک باد سرد مریض می شود و می افتد گوشه خانه... گرفتار می کند تو را در درون خودت...

آه اگر عادت کند به روزهای ابری و دلگیر... عادت کند به تنهایی و غمگینی... یادش برود طعم روزهای آفتابی، طعم لبخند های دلت پس از گفتن نامش ...

نکند دغدغه هایت را فراموش کنی...

نکند یادت برود... نکند پژمرده شود دلت در سردی و تنهایی دی...

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم

آه اگر خرقه ی پشمین به گرو نستانند