سندرم پیتر پن (Peter Pan Syndrome)
چند روز پیش اصطلاح سندرم پیتر پن را در دیالوگ های یک سریال شندیم. به دلیل علاقه خاصی که به داستان پیتر پن دارم، شنیدن سندرمی با این نام توجهم را جلب کرد. این سندرم در کتاب های معتبر روان شناسی پذیرفته نشده، اما به طور کلی مخاطبش افرادی هستند که تمایلی به بزرگ شدن و پذیرش مسئولیت ندارند.
من در تعریف واژه "بزرگسالی" همیشه مشکل داشتم. بزرگ شدن یعنی چی؟ در ذهنم، همیشه تصویری که در کتاب شازده کوچولو از "آدم بزرگ ها" نشان داده شده نقش می بنده. آیا بزرگ شدن به معنای توجه به اعداد و ارقام به جای احساسات و عواطفه؟ آیا آدم بزرگ ها افرادی هستند که همیشه سرشون شلوغه و این شلوغی حاصل از عجله ایست که در مسابقه دادن با بقیه آدم بزرگها بر سر مسائل بی اهمیت دارن؟
برای یافتن پاسخ به دنبال تعریف علمی آن گشتم، تنها تعریف مختصر و مفیدی که پیدا کردم از مالکوم نولز عنوان شده بود:
«هنگامی که فرد به مرحله‌ای از پختگی اجتماعی برسد که بتواند در جامعه مسئولیت بپذیرد میتوان او را بزرگسال دانست»
پاسخ نسبتا خوبی بود اما هنوز کامل نبود، در جستجو برای درک بهتر آن به مراحل رشد کودک انسانی از نظر اریکسون برخوردم. در این نظریه رشد روانی اجتماعی انسان در 8 مرحله بیان شده.
مرحله اول را اریکسون اعتماد در برابر بی اعتمادی نامیده، این حس اعتماد که بین تولد و یکسالگی ایجاد می شود وابستگی زیادی به فردی که از کودک پرستاری می کند دارد. گر این اعتماد در او ایجاد نشود باور ترس و ناسازگار و غیر قابل اعتماد بودن محیط در او شکل می گیرد.
در مراحل بعدی، ابتدا حس کنترل شخصی که موجب از بین رفتن احساس شرم و بی کفایتی می شود شکل گرفته، سپس در مرحله سوم این حس از طریق بازی ها و تعاملات اجتماعی رشد بیشتری پیدا کرده و بر احساس گناه حاصل از ناتوانی غلبه می کند، در مرحله چهارم که در بازه 5 تا 11 سالگی قرار می گیره، اگر کوشش های کودک از طرف والدین و معلمان مورد تشویق و هدایت قرار گیرند حس حقارت در او از بین خواهد رفت و البته در غیر اینصورت در توانایی های خود برای موفقیت دچار شک می شود.
دوران نوجوانی دوران هویت در برابر گم گشتگی است، حس استقلال، حاصل تشویق و پشتیبانی هایی است که کودک انسانی از طریق کاوشهای شخصی اش دریافت می کند.
اولین مرحله بزرگسالی از این نقطه آغاز می شود، زمانی که افراد به کشف روابط شخصی می پردازند و می توانند روابط متعهدانه و مطمئنی را ایجاد کنند. هر مرحله بر پایه مهارت های آیجاد شده در مراحل قبل بنا می شود. افرادی در این مرحله می توانند روابط صمیمانه ای ایجاد کنند که حس قوی هویت شخصی در آنها رشد کرده باشد و مراحل قبلی را تا حد خوبی گذرانده باشند.
دو مرحله دیگر نیز فعالبت در برابر رکود و یکپارچگی در برابر ناامیدی بیان شده اند.
سلام
کاش پست آخر را پاک نمیکردید پست خوبی بود . همچنین قالب وبلاگ رو عوض نمیکردید بهتر بود
سلام
قالب وبلاگ موقتی است، امروز قالب اکثر وبلاگ ها دچار مشکل شدن و قالب قبلیش هم با اشکال به وجود آمده بد جوری بر هم ربخته بود. انشاالله وقتی مشکل حل شد برش می گردانم.
پست قبلی خیلی به دل خودم ننشست، احساس کردم زیاد معتبر نیست، اما به خاطر نظر شما دوباره اضافه می کنمش.
پ.ن: قالب وبلاگ با مشکل مواجه نشده بوده تنظیمات موزیلای من برهم ریخته بوده D:
درمانش چیه؟
یعنی الان باید بستری بشم؟
درمانش...
فکر می کنم مهمترین عامل در درمانش آگاهیه، وقتی که از وجودش آگاه بشین 50 درصد درمان صورت گرفته. بقیه اش هم با همان نسخه خودسازی انشاالله حل می شه. این هم استفاده از مطالب جلسه در موارد دنیای واقعی.
بزرگسالی یعنی آدم با اینکه آب انار رو با گلپر دوست داره بگه که تا حالا هیچ وقت گلپر به آب انار نزده! و بگه که من همیشه آب انار رو با نمک می خورم! این در حالیه که گلپر تو جیبشه ولی خوب وقتی که بزرگ شدی دیگه باید آب انار رو با نمک بخوری! اصلا نمک واسه زندگی بزرگسالی لازمه! باید به همه چیز تو بزرگسالی نمک زد. من می دونم که نمک حتی دمای جوش آب رو هم بالا می بره! ایکاش گل پر هم نمک داشت! پس چرا نمک انقدر ارزونه! سنگ نمک به زردی می زنه (بزرگهای قدیم از اون استفاده می کردن) ولی نمک یددار متبلور سفیده، خیلی سفیده و بزرگهای جدید از اون استفاده می کنن. آدم بزرگها به هم دیگه نمک تعارف می کنن! ولی نمک واسه قلب خیلی ضرر داره!
آه گفتید!! و چقدر این نمک ارزان و فراوانه. البته بدترین قسمتش همان پنهان کردن زدن گلپر به آب اناره!!!!
البته این تعریف هم رفت در دسته تعریف های شازده کوچولو ها!!!
مرسی!
35 سالمه! فکر کنم تو مرحله 11 سالگی موندم!
پس بگو چرا زن نگرفتم هنوز
two and a half men سریال خوبیه