وصایایی از جنس حکمت و نور
کتابی را که وبلاگ 301040 برای جلسه این هفته معرفی کرده بودند، بعد از کلی گشتن در میدان انقلاب پیدا کردم. به همراه آن، کتاب دیگری به نام وصایای استاد علامه کرباسچیان را هم خریدم. مطالب جالبی در ارتباط با موضوع امر به معروف و نهی از منکر و روش های تعلیم و تربیت بیان کرده بودند.
"پیامبر اکرم فرموده اند:
"خیر الناس انفعهم للناس"
"بهترین انسانها فردی است که بیشترین نفع را به مردم برساند"
مسلما بیشترین نفع، خدمت مادی نیست؛ چون تمامی این خدمات مادی در جهت چند سال دیرتر مردن یک فرد است. لباس، خوراک و بهداشت، در مقابل حیات روحی و هدایت معنوی انسان چه ارزشی دارد؟"
"ارشاد و تعلیم دیگران وظیفه ی یک مسلمان است و هرکس بیشتر از هدایت الهی بهره مند باشد، مسئولیت او در رساندن آن هدایت به مردم بیشتر خواهد بود.
"برای از بین بردن این دو اصل در بین مردم رواج دادند "عیسی به دین خود، موسی به دین خود" و "مرا که در قبر تو نمی گذارند!" در نتیجه این دو موضوع حیاتی را از اعتبار انداختند."
"کسانی که می خواهند از این وظیفه شرعی شانه خالی کنند، امر به معروف و نهی از منکر را به تذکر منحصر می دانند و می گویند:
(ما علی الرسول الا البلاغ)
باید از آنان پرسید: آیا پیامبر برای نشر معارف دین فقط به گفتن قناعت نمود و هیچ اقدام عملی نکرد؟ یا با آنکه با تحمل سختی ها و آزار و اذیت های بسیار، دین را ترویج کرد؟
باید دانست که امر به معروف و نهی ز منکر زبانی، تاثیر ناچیزی دارد. غرض از امر به معروف و نهی از منکر آنست که معروف انجام و منکر ترک شود. یکی از روش های تامین این هدف تربیت خردسالان است تا به گونه ای ساخته شوند که بدون تذکر و تنبیه، به طور طور طبیعی خودشان معروف را انجام دهند و منکر را ترک کنند."
"تربیت انسان هم به عواملی بستگی دارد که اگر مراعات نشود، شخص فاسد و خراب بار می آید. کسانی که فکر می کنند چون اهل نماز و روزه هستند، بچه ها و شاگردانشان خوب تربیت می شوند، عملا منکر نظام علت و معلولند. اگر کسی جو بکارد و پای آن نماز بخواند و دیگری گندم بکارد. پای آن شراب خواری کند، آیا می توان توقع داشت، محصول اولی گندم و دومی جو بشود؟"
