سازگاری با محیط

دارم تلاش می کنم تا پاسخی برای این سوال پیدا کنم، چرا آدم ها در طول زمان تغییر می کنند؟ دلیل سقوط اخلاقی برخی از انسانها چیست؟ در فرآیند یافتن پاسخ (که البته زیاد هم ساده نیست) به مطلبی برخورد کردم که برای خودم بسیار جالب بود. به همین دلیل تصمیم گرفتم که به اشتراک بگذارمش. متن به سازگاری با محیط پرداخته بود، پاراگرافی از آن را در ادامه آوردم.

  "انسانی که از نظر اجتماعی رشد یافته، به این نتیجه رسیده است که هر چه روابطش با دیگران بهتر و سالمتر باشد، میزان موفقیت و رضایتش بیشتر است. البته سازگاری با دیگران با خودبینی و خود محوری جمع نمی شود. نخستین و مهمترین گام برای برقراری یک رابطه خوب و سالم، توجه به دیگران و ارزش قائل شدن برای آنهاست. این مهم وقتی حاصل می شود که شخص، از درگیری های درونی تا حدودی آسوده بوده و از سلامت روان و اعتماد به نفس کافی برخوردار باشد."

 حدیثی از رسول اکرم صل الله و علیه و آله نیز در متن آورده شده بود.

لْمُؤمِنُ یَأْلِفُ و یُؤْلَفُ وَ لا خَیْرَ فیمَنْ لا یَأْلِفُ و لا یُؤْلَفُ.

مومن، (روحی سازگار دارد) و با دیگران انس و الفت می گیرد و دیگران نیز با او گرم می گیرند و کسی که چنین صفتی نداشته باشد، خیری در او نیست.

پ.ن 1: خیلی در حدیث پیامبر زیبا بیان شده، خیری در او نیست!! الان احساس می کنم که پتکی بر سرم فرود آمده!!

پ.ن 2: فعلا مثل اینکه مشکل قالب اصلیش حل شده، اگر قالب مشکل داره لطفا بهم اطلاع بدین.